دانش اموزان مهم ترین رکن نظام اموزش وپرورش هرکشوری محسوب می شوند ومدارس تامین کننده ی نیروی کیفی جامعه اند ونه فقط تامین کننده ی کمیتی ازخیل عظیم نیروی انسانی که به عنوان تحصیل کرده روانه ی جامعه می شوند.پس شناسایی وایجادزمینه برای رشدخصایل ممتازبشری اولین دغدغه ی دست اندرکاران تعلیم وتربیت در

کلیه ی فعالیت های علمی یافرهنگی است که بایدباتمام وجود خود راوقف ایفای این وظیفه سنگین کنند.

نشاط وشادابی در مدرسه باعث رشدوتکامل همه ی ابعاد وجودی یک دانش اموز در بعد جسمانی شناختی عاطفی اخلاقی ومعنوی می شود .چنانچه یک بعدازاین ابعاددچارصدمه شود ویا موردغفلت واقع شود دانش اموز به توانایی هاوشایستگی های کامل دست نخواهد یافت.

این وظیفه ی مسئولین تعلیم وتربیت است که شرایطی را فراهم اورند تا تمام نیازهای او فراهم شود.

شاد زیستن برای کودک به همان اندازه مهم است که تغذیه خوب محبت کردن وحفاظت ازاواهمیت دارد زیراسلامت روحی وروانی وفیزیکی

وجسمانی اورا تامین می کند.

نرخ شادی وخنده درمدارس مابسیار پایین است.میزان شیوع خنده وتوسعه ی فضای فرح بخش در اموزشگاه ها مورد بی مهری قرار گرفته است